San Facundo de Ribas de Miño

 En 1997, foi sometido a unha restauración que recibiu o prestixioso Premio do Colexio de Arquitectos de Galicia, sendo considerado o mellor proxecto realizado na rexión. Ademais da súa destacada arquitectura, a contorna é inigualable, rodeado de viñedos que descenden polas ladeiras do Monte da Trapa ata o río Miño. Outro dos seus grandes atractivos é a presenza dun embarcadoiro para catamaráns.
Dise que a bóveda da igrexa de San Facundo de Ribas de Miño é a primeira manifestación do estilo gótico na Península Ibérica. Está formada por seis arcos de pedra robustos que converxen nunha clave colocada a unha altura de só 5,30 metros.
San Facundo foi fundado ao redor do ano 1120 co propósito de recibir aos peregrinos que viaxaban a Santiago. A historia deste conxunto comeza pouco antes, cando a reina Dona Urraca, nun arrebato, decide cortar a fonte de ingresos que os peregrinos proporcionaban ao Arcebispo Xelmírez e derruba a ponte de Portomarín sobre o río Miño, que era parte do Camiño Francés a Compostela. En resposta, os monxes beneditinos instálanse onde o río Miño se calma para cruzar en barcas aos peregrinos que viaxan a Santiago, fundando o mosteiro. Por aquel entón, Pedro o peregrino reconstrúe a ponte de Portomarín, convertendo a San Facundo no refuxio dos viaxeiros que non podían pagar a peaxe e pasaban a noite na igrexa.
Neste mosteiro, os peregrinos eran acollidos, escoitados e atendidos coma se fosen parte dunha gran familia. Aquela "casa xacobea" chea de historia é actualmente un monumento de importancia nacional.